Veel bruggen, tunnels, sluizen en viaducten stammen uit de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw. Door de jaren heen zijn ze intensief belast door steeds meer en steeds zwaarder verkeer. Dit vergroot de kans op storingen en daarom is het tijd om ze te vernieuwen. Dat betekent ook verkeershinder in de komende jaren. Hoe plan je de werkzaamheden op zo’n manier dat de weggebruiker er zo min mogelijk last van ondervindt? Dat is een complexe puzzel.

Een van de puzzelstukjes is het optekenen van leerervaringen bij de eerste renovatieprojecten, en die op zo’n manier doorgeven aan de volgende dat geleerde lessen daadwerkelijk worden toegepast. Voor deze opdracht hebben we narratief-gebaseerd leren ingezet. Met behulp van de methode learning history zijn vanuit verschillende perspectieven verhalen opgehaald over de renovatie van de Heinenoordtunnel: van de projectmanager, technisch manager of de test- en omgevingsmanager tot en met de tunnelbeheerder, de veiligheidsbeambte en de aannemer. Uit elk perspectief kwamen plus- en minpunten naar voren. Door alle verhalen bij elkaar te brengen ontstond een compleet beeld: wat ging er goed, wat kon beter, wat zou echt anders moeten en wie en wat is nodig voor die verandering? Ook ontstond er meer onderling begrip voor elkaars uitdagingen en oplossingen. In twee reflectiesessies zijn de verhalen met de betrokken RWS’ers gedeeld en aangevuld tot een compleet ‘leerverhaal’.